Gouden jubilaris bij Goudsmit Magnetics Waalre

WAALRE - In de 65 jaar van het bestaan van Goudsmit Magnetics is het nog nooit gebeurd; een gouden jubilaris. Maar Jack de Haas vormt de uitzondering op de regel. Op 2 mei van dit jaar zwaait hij officieel af en gaat met pensioen, maar eerst is er nog groot feest. Een halve eeuw in vaste dienst, die loyaliteit mag wel worden beloond.

Door Wilma Stofmeel

Vijftig jaar geleden zwaaide de 16-jarige Jack de Haas op de lts af. Zijn doel was door te leren op op de mts-opleiding van de Philips Bedrijfsschool, of bij de DAF. Maar dat liep een beetje anders. De Haas: “Ik kon niet meteen worden aangenomen en zou een jaar moeten wachten. Mijn vader zei ‘alles goed en wel, maar je gaat niet thuiszitten. Zoek maar werk’.” Ik ontmoette Martin Goudsmit die mij aanraadde eens bij Goudsmit binnen te wandelen. Ik vroeg me af wat ik in een magnetenfabriek te zoeken had, maar ja, het was maar voor een jaar. Zo begon ik als manusje van alles en ik ben nooit meer weggegaan.”

In die jaren had je nog de dienstplicht en De Haas werd goedgekeurd. Dat zou betekenen dat hij weer anderhalf jaar uit de running zou zijn. “Er waren manieren om vrij te worden geloot en ik was een van de gelukkigen. Ik zou alleen in geval van oorlog worden opgeroepen. In de jaren daarna ben ik door allerlei studies en cursussen steeds weer bijgeschoold. Ik heb op allerlei afdelingen gestaan en ervaring opgedaan. Zo kreeg ik de leiding op de afdeling verspaning, een productieproces waarbij materialen bewerkt worden met behulp van boormachines, frees- en draaibanken. Naast leidinggeven werkte ik zelf ook mee, ik vond het veel te leuk om te doen. Er veranderde veel op het gebied van metaal draaien. Inmiddels bedienen en programmeren wij een CNC-gestuurde productiemachine. Daarmee kunnen we op 1/100 millimeter nauwkeurig werken.”

Onvergetelijk moment

In de afgelopen 65 jaar is Goudsmit Magnetics Waalre gegroeid van 50 naar een personeelsbestand van 150 mensen. De Haas: “Toen ik aangenomen werd was er geen sprake van een contract, je maakte mondelinge afspraken en ging aan de slag. Een 50-jarig jubileum komt bijna nooit voor. Ons HR-portaal toont jubilea tot 40 jaar. Ondanks dat ons bedrijf zo is gegroeid, is er toch goed sociaal contact, het voelt als familie. Er is hier ook weinig verloop van personeel, dat zegt ook iets over de sfeer. Ik zou de jongeren van nu willen meegeven een bedrijf te zoeken waar ontplooiing mogelijk is. Hier, bij Goudsmit, kreeg ik die kans. Om mijn opgebouwde vakantie-uren op te maken kon ik in februari al stoppen met werken. Iedereen deed de laatste werkdag nogal geheimzinnig. Er was niemand in de buurt om me ten afscheid een hand te geven. Ik pakte mijn jas en schoenen en ging naar buiten. Daar stond al het personeel, in het Theo Goudsmitlaantje, in twee rijen op mij te wachten. Terwijl ik daar tussendoor liep werd ik met applaus uitgezwaaid, een onvergetelijk moment.”

Na twee mei gaat Jack de Haas dan echt met pensioen, maar hij zal zich niet vervelen. “Thuis heb ik nog genoeg te knutselen. Ik hou van motorrijden en wandelen in de natuur of ga met Johan Goudsmit mee op jacht. Toen Johan daar voor vroeg, zag ik het eerst niet zitten om dieren dood te schieten. De jachtopziener wist mij te overtuigen dat jagen nodig is om de populatie op peil te houden. Het gebeurt ook met respect voor de dieren en je moet er de nodige papieren voor hebben. Zelf schiet ik niet, maar help met posten. Daarbij kijk je van te voren welke dieren noodzakelijk moeten worden afgeschoten zodat je de jager daar bij kunt helpen. Ik zal nog wel af en toe mijn neus laten zien op de zaak, maar nu eerst van mijn pensioen genieten.”