Heden

Soms struin ik met mijn hondje, een volbloed zwartgrijze Braque Saint-Germain, in de gemeentelijke bossen en dan vind ik het een paar graden killer dan frisjes. Zelden is dat in de zomer. Terwijl de ijzige noordoosten wind dan met mijn parka strijdt, moet ik doorgaans denken aan die arme soldaten die in het leger van Napoleon dienstdeden. Wat moeten die het bij tijd en wijle koud hebben gehad!

Ik durf daarom best te stellen dat ik geëngageerd ben, al begrijp ik dat velen deze vorm van empathie niet in een dergelijke deelverzameling zouden willen plaatsen. In de regel moet degene tot wie het engagement behoort ook een belang in die richting hebben namelijk. En ik heb er natuurlijk niet direct baat bij dat de Franse infanterie ruim tweehonderd jaar geleden warmere kleding had.

Het lijkt me sowieso dat puur engagement normaliter met het heden te maken moet hebben. Vanuit het nu geredeneerd zijn de barre omstandigheden om en nabij anno Domini 1800 nog erbarmelijker, omdat we dan centrale verwarming en de wonderen van kunststof en dergelijke weg moeten denken. Die hadden ze in die tijd simpelweg niet; voor toenmalige begrippen was het verschil dus minder groot dan voor die vandaag de dag. Een soort medelevende verbintenis zoeken met gebeurtenissen uit het verleden is alleen daarom al lastig haalbaar.

Als je je in al je bevlogenheid ergens voor in wil zetten, dan wil je uiteraard dat het doel bereikt wordt. Bij het nastreven daarvan zal degene met de meeste wilskracht het meeste bijdragen. De hoeveelheid pijn en weerstand die de wil kan verdragen en om kan zetten in zijn voordeel bepaalt de kracht ervan, zegt de besnorde existentialist zelfs. En je kunt martelingen uit het verleden niet herleven om daarmee dat verleden te veranderen, voor zover ik weet.

Maar goed, engagement is toch vaak ook niet meer dan een beetje van een afstand meeschreeuwen. En als ik me met het maatschappelijke bezighoud door oprechte affiniteit te tonen met degenen met wie ik door temperatuur verbonden ben (al is het met een sprong naar het verleden) dan voel ik me voldoende sociaal betrokken en bewust om een modern mens te zijn.