André en Jan zijn ‘briljant’: 65 jaar lid van Harmonie De Volharding

WAALRE - Tijdens de jaarvergadering van Harmonie de Volharding was al bekend dat André Verberne en Jan Nillesen 65 jaar lid zijn. Helaas kon dit vanwege de lockdown niet worden gevierd. Daarom waren beiden heren op de eerste repetitie na de vakantie oprecht verrast toen er alsnog aandacht aan het jubileum werd besteed. 

door Wilma Stofmeel

De muzikanten zaten klaar voor de repetitie toen voorzitter Ronald Loonen, André en Jan naar voren haalde die daar tot hun verrassing echtgenoten Loes Nillesen en Diny Verberne zagen staan. Met de woorden ‘65 klinkt als pensioen, maar ga maar lekker door tot 70 jaar’, reikte Loonen samen met secretaris Celine Habraken de oorkonde, behorend bij het jubileum, uit. Loes en Diny speldden het briljante jubileumspeldje bij hun echtgenoten op.

André Verberne

André Verberne (78) was al jong gefascineerd door de koperblazers. Als de harmonie uitliep, zag je hem de hele tocht er naast lopen: “Ik kom helemaal niet uit een muzikale familie, maar wilde niets liever dan bij de harmonie gaan. Bert Strijbos gaf toen les, ik begon met trompet en speel nu op de bariton-tuba. Muziek is voor mij heel belangrijk. Toen de repetities naar zondagmorgen na de H. Mis werden verplaatst moest ik een keuze maken tussen voetbal en muziek. Het werd de harmonie, want je kan veel langer muziekmaken dan voetballen. In mijn diensttijd zat ik in Volkel en ging iedere week voor de repetitie op en neer. Ik heb ook nog 35 jaar in de Edelweisskapel gespeeld.” 

Jan Nillesen

Jan Nillesen was 9 jaar toen hij bij de pas opgerichte drumband van de harmonie begon. “Ook ik liep altijd met de harmonie mee. In september 1956 begon ik met drumles. Mijn vrouw Loes heb ik leren kennen bij de drumband. We repeteerden in de Meiboom. We kregen alleen twee stokken en sloegen er met 40 man tegelijk mee op de tafels. Met Koninginnedag waren er nog maar 16 drumbandleden over. Toen ik in 1971 in dienst zat, kon ik niet op en neer reizen. Maar we hadden een concours in Tilburg waar ik graag aan mee wilde doen. Om toch de repetities mee te kunnen maken meldde ik mij ziek. Aan de huisarts vertelde ik wat mijn probleem was. Die had er begrip voor en schreef me 3 weken ziekbed voor. Doordat ik reuma kreeg ben ik van drumband overgestapt op koperblazen. De bastuba is nou niet bepaald een klein instrument, maar tot nu toe gaat het goed. Als we een trap op moeten, is er altijd iemand die de bastuba voor mij wil dragen.” 

Erwtensoep

Een anekdote is iedereen bijgebleven: op maandag na een concours zou er erwtensoep worden gegeten in de Meiboom. Meester Evers van de Canisiusschool hoorde dat en wilde ook aanschuiven. Hij kreeg echter de deksel op zijn neus, want hij was geen lid. “Dan ga ik thuis zelf wel mijn bord erwtensoep halen”, zei hij. Evers haalde daarop zijn bord erwtensoep en liep daarmee over straat. De leden van de harmonie gingen hem tegemoet en in processie brachten ze de man, met soepbord voorop, naar de Meiboom.

65 jaar

In 65 jaar veranderde er ook veel. De uniformen waren toen nog heel simpel, een witte bloes en een donkerblauwe broek, dat was alles. Er werd van alles gedaan om aan geld te komen: lucifersdoosjes en peperkoeken verkopen. Er werden talentenjachten georganiseerd, een fototentoonstelling gehouden, een wielervierdaagse op hometrainers georganiseerd en zo meer. Ieder lid van de harmonie kreeg een taak, dat was niet meer dan normaal. André en Jan geven nu nog af en toe les op een basisschool om de kinderen met de koperinstrumenten kennis te laten maken. Soms is er een Snuffelconcert. De harmonie vraagt veel tijd, maar Diny en Loes vinden dat je altijd achter je partner moet staan.