Column: ‘Stemmingmakerij’ bij de tandarts

Een paar weken terug was het weer zover, het AD kwam met een smeuïg verhaal over de schandalig hoge tandartsrekeningen. Het Eindhovens Dagblad ging er vervolgens nog eens overheen met de kop ‘Klachtenregen over tandartszorg: te vaak onder de maat en peperduur’. Blijkbaar hebben ze een oproep geplaatst om klachten door te geven en warempel, ze kwamen.

Ik schreef al eerder dat tandartsen meestal als sadistische, tactische, snode geldwolven worden geportretteerd en nu is het niet anders. Nederlanders kunnen goed zeuren over het weer en over geld, en geld uitgeven aan een wortelkanaalbehandeling in het weekend terwijl je onverzekerd bent, is nooit leuk. Moet je goed geïnformeerd worden over de kosten? Jazeker, als het meer dan 250 euro wordt. Wordt dat ook gedaan? Helaas niet altijd, ik vergeet het ook sporadisch, maar dan begin ik er zeker over voor ik mijn boor ter hand neem. Ik zou zelf ook niet verrast willen worden. De patiënt kan ook vragen naar een begroting. Mocht de zorgverlener het per abuis vergeten, vooral doen. 

Ik zal niet klagen over de jaarlijkse kosten die ik moet maken om überhaupt m’n werk te kunnen uitvoeren, dat alle apparatuur en materialen die we gebruiken een godsvermogen kosten. Niemand zal het geloven dat de coronaperiode er heel hard in heeft gehakt voor mij als startend praktijkhouder. 

Laat ik vooral de stemmingmakerij omdraaien en een ode brengen aan alle patiënten die het werk zo ontzettend mooi maken: De man die vele complimentjes geeft. De peuter van 2 die vol trots zijn tandjes heeft laten zien en guitig zijn tong blijft uitsteken. De dame die al 30 jaar met een lelijke vulling rondloopt, niet wist dat het anders kon en dolgelukkig is met een kleine aanpassing. De vrouw die dolblij is met een eenvoudige bleekbehandeling, zodat ze straalt op haar trouwdag. De man die misschien een beugel wil, je alles uit de kast trekt voor een mooi behandelplan, toch nee zegt, maar beide partijen blij zijn met het ‘eindresultaat’ van niets doen. De man met versleten kleine voortanden, die weer kan lachen als ze hun oorspronkelijke lengte terug hebben. De mensen die vertellen over hun leven, geboortes, een scheiding, een overlijden, alles. 

Het overgrote deel is dankbaar, lief, meedenkend en begripvol. Kunnen we die stemming erin houden samen?

Tandarts Maartje Borghuis