Kernenergie, nee toch?

Op 6 augustus 1945 schrok de wereld op door een apocalyptische explosie. Boven het Japanse Hiroshima hadden de Amerikanen de eerste atoombom tot ontploffing gebracht, drie dagen later gevolgd door die op Nagasaki. Een kwart miljoen mensen kwamen direct om het leven, met nog honderdduizenden meer als gevolg van stralingsziekte en kanker. De wereld moest voortaan leven met het risico van een kernoorlog – al is dat tot nu toe niet gebeurd.

Een kernexplosie ontstaat doordat atoomkernen uranium na beschieting met neutronen instabiel worden en zich splitsen, waarbij energie en nog meer neutronen vrijkomen, waardoor een kettingreactie ontstaat. Een vraag was of deze energie ook gedoseerd gebruikt zou kunnen worden. Vanaf de jaren vijftig lukte dat en werden commerciële kerncentrales in gebruik genomen – in 1973 ook in Nederland, in Borssele. De verwachtingen voor oneindige goedkope energie waren zelfs zo optimistisch dat Nederland zijn aardgas in de jaren zestig in de uitverkoop deed vóór het geheel waardeloos zou worden.

Toch waren er vanaf het begin ook problemen. Kernsplitsing van uranium levert radioactief afval op, terwijl tijdens het proces plutonium ontstaat dat gebruikt zou kunnen worden voor een atoombom. En kunnen kerncentrales niet ontploffen? Dat risico werd weggewuifd, maar in 1986 gebeurde dat inderdaad in Tsjernobyl en met de kerncentrale in Fukushima in 2011 lijkt de deur definitief dicht. De kans op een kernramp is klein, maar niet verwaarloosbaar en de gevolgen zijn te vreselijk. We hebben echter wel grote energiebronnen nodig voor onze manier van leven, maar olie en kolen raken echt op. We moeten inzetten op wind- en zonne-energie, maar het is nog onduidelijk of die onze behoefte volledig kunnen dekken. Het zou daarom onverstandig zijn om alternatieve en mogelijk veiliger vormen van kernenergie zoals kernsplitsing met thorium en zeker kernfusie bij voorbaat helemaal uit te sluiten.

Reacties? Mail naar secretaris.wel@gmail.com

Frank Toolenaar