Afbeelding

Hoe valt een boek in de smaak?

Algemeen 73 keer gelezen

WAALRE - De derde samenwerking tussen schrijver/taaladviseur Wim Daniëls en tekenaar/ontwerper Eric J. Coolen heeft een zeldzaam prachtige publicatie opgeleverd die een brug slaat tussen Antoon Coolens degout van de wielrensport en zijn eigenschap niet goed tegen het vallen uit een trein bestand te zijn.

Veel kerstbomen hebben geluk dit jaar; ze krijgen namelijk gezelschap van een cadeau van blijvende waarde. Geld weggooien aan een Furby, een Transformer of een G.I. Joe is uit de tijd. Deze Kerst is hét presentje het nieuwe boek over dorpsgenoot Antoon Coolen, dat de titel Hoe valt een schrijver uit de trein? draagt.

Het kan natuurlijk niet anders dan dat de Haarlemse illustrator Eric J. Coolen familie is van onze Waalrese schrijver. Eric: ‘Ik loop al jaren met het idee rond om iets met de treinval van Antoon te doen. De twee mogelijkheden die veelal worden genoemd voor het ongeluk (een onnozele vergissing in de deur of geduwd vanwege Antoons onderzoek naar het oorlogsverleden van de DAF-directeur) hebben Wim en ik aangevuld met een derde optie, gebaseerd op een artikel dat Antoon als 17-jarige schreef over wielrennen.’


Eric en Wim leerden elkaar kennen toen laatstgenoemde een lezing hield voor het op humoristische wijze tegen overbodige Engelse leenwoorden strijdende gezelschap waar eerstgenoemde deel van uitmaakt. Van dit Ampzing Genootschap is ook schrijver Bies van Ede lid, die speciaal voor het Coolenboek een gedicht uit zijn pen liet glippen. De samenwerking van de drie resulteerde in een duidelijk gearticuleerd, maar tekstloos beeldverhaal dat omsloten wordt door poëzie en proza; gedurende het doornemen van het boek is de tocht voelbaar die Antoon bemerkte toen hij zich, volgens zijn eigen ietwat verwarde verklaring, tijdens de bewuste treinreis via het balkon naar het toilet wilde begeven.

Iedereen die weleens de tocht van de berm naast de spoorbaan tussen Geldermalsen en Waardenburg naar de boerderij van boer Van Steenis heeft afgelegd, heeft wellicht zijn eigen opvatting over wat er plaatsvond op die noodlottige woensdag 11 oktober 1961. Wat moet er door Antoon heen zijn gegaan? Dat de weg blauwde onder bomen naar de verten van groene velden en wolken? Zou hij het gerucht van zijn voetstappen gestaakt hebben om te kijken naar de brede grintweg, blank en helder tussen het fluwelige groen van gladgeschoren gazons en tegen de donkere pracht van beuken? De echte pelgrim vraagt zich ook af of de Waardenburgse dokter Zijlker enigszins leek op de zonderlinge en koppige dokter Van Taeke uit Dorp aan de rivier, en of zijn constatering van slechts een lichte hersenschudding en een schouderfractuur niet te onbezonnen was.

Ter voorbereiding op het boek deden Wim en Eric solide onderzoek. Zij bezochten hiervoor het Spoorwegmuseum te Utrecht voor een consciëntieuze reconstructie van de treinval, en ook brachten zij geruime tijd door in Waalre voor een inspectie van de woning, het graf en het monument van Antoon Coolen.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant