Volhardingers in ‘t zonnetje

WAALRE - Tijdens de kerstborrel van Harmonie De Volharding werd een aantal leden in ‘t zonnetje gezet. Ze hadden een kroonjaar bereikt.

Ook Jos Evers (83) werd geroemd omdat hij al 67 jaar lid is. Daarnaast ontvingen Jan Nilissen (69) en André Verberne (73) beiden een onderscheiding voor zestig jaar lidmaatschap. Chantal Driessen (22) kreeg een onderscheiding voor haar koperen jubileum.

Chantal speelt klarinet. Ze begon in het C-orkest en stroomde door naar het B-orkest. Nu maakt ze deel uit van in het groot orkest. “Twaalfenhalf jaar stelt toch niets voor, als je kijkt naar Jan en André die aan hun diamanten jubileum toe zijn.” Maar dan realiseert ze zich dat het C-orkest niet meer bestaat en dat er geen jonge aanwas is. “Leden van tien jaar of zo hebben we nauwelijks, maar jonge mensen zijn wel nodig als je wilt voortbestaan.”

Voorzitter Ronald Loonen vindt het bijzonder dat Chantal na haar studie bij de harmonie is gebleven. “Vaak haakt de jeugd rond het achttiende jaar af. Meestal is ver weg studeren de oorzaak. Chantal is een uitzondering. Ze is ook nog eens heel actief binnen onze vereniging.”

De drie oudgedienden hebben goede en minder goede tijden meegemaakt. Nilissen meldde zich in 1956 met vijftig anderen aan. Hij wilde tamboer worden. Hij zat in de derde klas van de lagere school. “Ik was negen. Van de vijftig bleven zestien tamboers over. We repeteerden in De Meiboom.

Onze harmonie heeft geen eigen muziekopleiding. Leerlingen worden opgeleid via de muziekschool. Dat is voor veel mensen te duur en omdat we geen subsidie krijgen, krijgen we geen C-orkest meer van de grond. Mooi is wel dat tegenwoordig zich moeders van leerlingen aanmelden als muzikant. Ze spelen dan samen met hun zoon of dochter in het B-orkest.”

Evers herinnert zich dat bij het concours in Zeelst in 1949 de harmonie naar huidige maatstaven nauwelijks een harmonie kon worden genoemd. “Slechts 21 man sterk was het gezelschap. Tegenwoordig gaan we niet meer naar concoursen. Niet haalbaar. Er doen vaak verenigingen mee die beroepsmuzikanten hebben. Daar kunnen wij niet tegenop. Bovendien kosten concoursen veel geld.”

Verberne: We hebben er meer plezier in gekregen, sinds we het publiektrekkende Symphonica doen. “Wat ook goed is voor het enthousiasme zijn weekendjes weg. In september zijn we twee dagen naar Duitsland geweest. We speelden Oostenrijkse muziek en waren gepast gekleed. Het was een groot succes. Het publiek was euforisch; het stond op de stoelen te dansen. Zo’n weekend is goed voor de teambuilding. Dat maakt dat je graag muziek wil blijven maken en dat zestig jaar voorbij zijn gevlogen.”