‘Heilige huisjes’ bij de tandarts

Terwijl ik dit schrijf op een regenachtige zondagmiddag is mijn vriend druk bezig met het opzetten van de kerststal. Correctie, kerstdorp. Het eerste heilige huis van Jezus is in dit geval geen schattig stalletje met wat poppetjes en diertjes, neen, het is een compleet dorp van bijna twee vierkante meter, inclusief zelfgemaakte huisjes, waterput en stromend riviertje.

Hij vindt bouwen nogal leuk. Als het er echt zo uit gezien had al die jaren geleden waren de drie koningen vast nog meer onder de indruk geweest.

De betekenis van ‘heilig huisje’, aldus Google, is een onaantastbare waarheid. Een vaststaand feit. Een onderwerp waar je geen kritiek op mag hebben. Kritiek hebben op iets dat met het geloof te maken heeft is ingewikkeld, dus daar ga ik me niet aan wagen. Laat ik me eens bezig houden met de heilige huisjes over tandheelkundige onderwerpen.

Ik mag mezelf sinds medio 2018 columnist noemen voor dit mooie lokale blad, maar schrijven behoort niet tot mijn normale dagelijkse werkzaamheden. Het leek me dan ook een uitdaging om van 2020 een themajaar te maken, laat ik eens heilige huisjes onder de loep nemen. Onderwerpen die mensen voor waar aannemen. Niet u allemaal natuurlijk, maar dingen die zo in de praktijk voorbij komen.

Wij tandartsen gaan op verjaardagen nog wel eens over de tong, en meestal niet al te positief.

‘Ja man ik had twee maanden een dikke kop toen m’n verstandkiezen eruit gingen’.

‘Mijn hele familie heeft gewoon een slecht gebit, is niks aan te doen’.

‘Ach die tandarts wil die melktanden allemaal repareren, laat die gaatjes toch zitten, er komen toch nieuwe tanden aan’.

‘Er worden echt ieder jaar röntgenfoto’s gemaakt, niet normaal, levensgevaarlijk’.

‘Toen ik 40 jaar geleden een beugel kreeg ben ik zoveel kiezen kwijt geraakt’.

‘O echt, ik heb zo ontzettend veel pijn gehad toen ik die wortelkanaalbehandeling kreeg’.

‘Die tandarts heeft me laatst iets proberen aan te smeren, kreeg ik een begroting van honderden euro’s’.

De beeldvorming over tandartsen (in de media) is al jaren niet geweldig, terwijl toch keer op keer uit onderzoek blijkt dat de meeste mensen zeer tevreden zijn over hun eigen tandarts. We zijn blijkbaar een goed mikpunt in de zorg en we hebben het te druk met zorg verlenen om hierover te gaan staken (al was 2019 daar een goed jaar voor). Het kan zijn dat we ook te druk zijn om de dagelijkse misverstanden eens recht te zetten. Ondanks de tevredenheid over de eigen tandarts hoor ik toch nog veelvuldig spookverhalen, misschien kan ik het via deze weg wat efficiënter aanpakken.

Ik wens u hele fijne feestdagen toe, hopelijk heeft u een fijn gevuld veilig huisje om deze dagen in te vieren, tot in 2020!

Maartje Borghuis