Maria van der Sar: “Het was wel wennen aan de hiërarchie”

Je staat er eigenlijk niet bij stil, maar in Aalst en Waalre wonen aardig wat mensen met niet-alledaagse beroepen. Vandaag: Maria van der Sar.

WAALRE - Het is alweer een tijdje geleden dat de Waalrese Maria van der Sar (71) als zogeheten matron in Engeland werkte. Maar het staat haar nog helder voor de geest. “Het is een ervaring die ik nooit meer zal vergeten”, zegt ze.

Het is 1973, dat de geschiedenis in ging vanwege autoloze zondagen. Het was ook het jaar dat het Verenigd Koninkrijk koos voor toetreding tot de Europese Economische Gemeenschap (EEG), de huidige Europese Unie.

Onder dit gesternte was het voor de toentertijd 24-jarige Van der Sar, na verblijf in Frankrijk en Zwitserland, makkelijk om zich onder te dompelen in de typische Britse cultuur. Ze ging als een zogeheten matron aan de slag in een van de huizen van Uppingham School (anno 1584) in Oakham, in Midden-Engeland.

“De particuliere (kost)school telde toentertijd 600 leerlingen van twaalf tot achttien jaar, die in twaalf huizen woonden”, vertelt Van der Sar. “Elk huis had een leiding, maar ook een soort van moeder. Iemand die zich om de kinderen bekommerde. En ik was die matron in het huis Highfield met 50 jongens, dat overigens nog steeds bestaat.” Naast de matron heeft nog steeds elk huis ook een zogeheten house master die de kinderen op het gebied van onderwijs begeleidt.

De tijdelijke baan, uiteindelijk werkte Maria van der Sar een jaar met veel plezier in het huis van de aristocratische kostschool, paste perfect bij de opleiding van de inwoonster van Aalst. “Ik had een opleiding in de gezinsverzorging”, vertelt ze. “Later heb ik in Nederland ook sociaal-maatschappelijk werk, onder meer bij Lumens, gedaan.”

Is de ervaring te vergelijken met de sfeer die in de boeken van Harry Potter wordt geschetst? Maria van der Sar peinst even. “Het lijkt er zeker op. Ik herinner het me als een bijzondere ervaring; Ik ben nog blij dat ik de kans kreeg me onder te dompelen in deze typische Britse cultuur. Maar eerlijk is eerlijk: ik moest als jonge vrouw uit een andere, op het eerste oog meer vrij land, toch wel wennen aan de hiërarchie.”